Een nieuwe site, daarop ook een column van het bestuur. Deze column is niet bedoeld als verslaghoekje van vergaderingen, daarvoor komt er een andere katern, “van de bestuurstafel”.
Ik vind het opzetten van zo’n eerste column best ingewikkeld: dit heb ik nog nooit gedaan. Wel geschreven natuurlijk, maar een column is toch iets anders. Wie zou ik kunnen vragen hoe je dat doet? Ik lees iedere ochtend trouw de column van Aaf Brand Corstius in NRC Next, voor mij is zij hierin een fenomeen. Niet om de haar te copieren, maar hoe krijgt ze het voor elkaar om je met een inzicht en een glimlach achter te laten?
De eerste column staat ook model voor wat er de komende tijd verwacht gaat worden; een eerste indruk kun je maar een keer geven. Wat zegt mij zelf die term: “de eerste”. Mijn gedachten dwalen rond: voor het eerst naar school, mijn eerste fiets, voor het eerst meedoen aan een wedstrijd, mijn eerste afspraakje, de eerste keer vader worden, eerste auto, eerste baan, eerste teleurstelling, eerste keer in een bestuur, enzovoort.
En verder: Wat beogen we met een column? Wie leest het en welke “verantwoording” hangt er aan? Het is natuurlijk een prachtig instrument om zaken die leven binnen de vereniging te bespreken en nuance te geven. Om andere kanten van een zaak te belichten, belangen te benoemen in plaats van alleen besluiten en standpunten.
Wat speelt er momenteel? Onmiskenbaar is dat de keuze van een hoofdtrainer om te vertrekken. Dat is absoluut niet leuk. Hier zijn veel betrokkenen: de atleten, de vrienden/clubgenoten, de trainer zelf en ook de bestuursleden. Ik stuur op consensus en onderlinge verbinding in samenwerking de vereniging, zet daar graag mijn energie en tijd in. Als dat lukt dan geeft dat drive en voldoening. Als dat niet lukt, ondanks veel energie, dan is het balen en de nieuwe situatie onder ogen zien en oppakken. Niet leuk, wel nodig om verder te kunnen. Je hoeft het niet altijd eens te zijn om elkaar te begrijpen en te respecteren. Luisteren en zoeken naar gezamenlijke belangen maakt het samenwerken nu juist ook weer leuk en dynamisch.
Gelukkig zijn er ook leuke dingen gaande, of staan op stapel. Om wat te noemen: informatie avonden voor de ouders van jeugdatleten. Onze dames-B, 3e landelijk op de Zweedse estafette, zijn genomineerd voor Deventer Sportploeg van het jaar. Op zaterdagochtend trainen zo’n 70 clinic-deelnemers voor hun eerste IJsselloop. Voor het eerst is deze genoemd naar hoofdsponsor “Salland Verzekeringen- IJsselloop”. En we starten met “loop je lichter”; in 13 weken gaan mensen, in samenwerking met Dimence, fysieke en mentale fitheid opbouwen door bewegen bij Daventria. Doen we ook voor het eerst, goed opletten dus wat er gebeurt om het een volgende keer nog beter te doen. Straks lopen deze mensen hun eerste rondje. Dat is voor mij toch wel lang geleden.
We staan dicht bij het voorjaar, na een (te) lange sneeuw- en vorstperiode. In de tuin steken de eerste lentetekenen letterlijk de kop op; dat maakt vrolijk en geeft energie om de zaken met elkaar op te pakken. Loopschoenen aan; de paden en lanen in. En dat is niet voor ‘t eerst, met bosgroep 2.
Anton Stolte.