Onder winterse omstandigheden, de thermometer stond ruim onder de -5° Celsius, werd zondag 5 februari de 39e Midwinter Marathon van Apeldoorn gehouden. Het koningsnummer werd gewonnen door Imo Muller maar ook vele Daventrianen lieten van zich spreken. De verwachtingen van de organisatie waren hooggespannen door onze eigen Bjørn van Til met startnummer 6 te sieren.
(Bron foto: website Midwinter Marathon)
Ruim elfduizend deelnemers verschenen aan de start bij de vier verschillende afstanden van de Midwinter Marathon. Het overgrote deel van de lopers had zich goed gekleed tegen de kou: enkele lagen kleding, handschoenen en muts.
Enkele tientallen Daventria-leden gingen in Apeldoorn van start voor de hele marathon, Asselronde (27,5 km), minimarathon (18,6 km) of Acht mijl. Op de marathon trotseerden Adriaan van den Eelaart en Bjørn van Til de winterse elementen met een goed eindresultaat. Johan Kats leverde weer een beste prestatie op de Asselronde. Martijn Dijkhof snelde als eerste Daventriaan naar de finish op de Minimarathon. Snelste Daventria-dame werd Anita Spieker.
Op de Acht van Apeldoorn bereikte Corné van Kempen ruim binnen het halve uur de meet.
Het midwintergevoel van Bjørn van Til.
Vrijdagmiddag 3-2, nog even snel een o.v. chipkaart aangeschaft en twee dagen later vol goede moed op de bus gestapt richting Deventer om daar de reis te vervolgen naar Apeldoorn. In en uit checken, wat is dat? Gevolg is, dat mijn eerste treinreis in jaren een “zwartrijdertje” is.
De conducteur had vijf minuten nodig om me uit te leggen hoe het werkt en ik denk dat ik het snap, geloof ik. In Apeldoorn aangekomen loop ik richting de sporthal Sprengeloo, een aardige dame biedt mij een lift achter op haar fiets aan. De band is toch wel heel erg zacht en ze ploetert door de met pekel vermengde sneeuw. Moet ik niet aanbieden om te fietsen, denk ik bij mezelf. Ach welnee, ik moet tenslotte nog 42 km hardlopen.
In de sporthal aangekomen zoek ik een mooi plekje om me om te kleden. Wat doe ik aan? 3 laagjes, 4 laagjes, 2 laagjes met bodywarmer?? Uiteindelijk word het 1 thermoshirt, een loopshirt , het Daventria shirt en een buff om de kou rond mijn nek de baas te zijn. Vanaf de sporthal krijg ik een privé rit naar Orpheus. Na een kwartiertje inlopen ben ik er klaar voor. Mijn oude trui en trainingsbroek knoop ik aan de hekken en maak me op voor de start. Dan is het 12:00 uur, het startschot klinkt en we zijn onder weg, nog maar 42 km te gaan. Een grote groep lopers begint aan de eerste lus van 27.5 kilometer, het zonnetje schijnt en ik krijg het gevoel dat ik toch nog te veel aan heb. Een aantal kilometers verder is de zon weg en hebben we de wind van voren, oh wat ben ik blij met mijn buff en wat zijnde kleren lekker warm. Kom op Bjørn, niet te hard, je hebt nog een kilometer te 30 lopen. Met een groepje van een man of 15 leggen we de eerste halve marathon af. 01:39:07, dit gaat te hard, tandje terug lijkt me niet onverstandig. Het doel is tenslotte om sub 03:30:00 te lopen. En op het kaartje heb ik gezien dat we straks nog een stukje moeten klimmen.
Dan is de finish van de Asselronde in zicht. Ik neem de bocht naar rechts voor een gedeelte van het parcours van de mini-marathon. Wat gebeurt hier??? Ik dacht dat we in de lage landen woonden. Nou, de komende 6 kilometer heb ik daar helemaal niks van gemerkt. Gelukkig dat het op dit stuk van het parcours zwart ziet van de mensen om je aan te moedigen, maar niet heus. Een aantal verkeersregelaars die je de juiste kant op wijzen (als Raaltenaar zijnde is dit niet altijd vanzelfsprekend) en 2 verdwaalde wandelaars die je niet aan durven kijken, omdat ze geen idee hebben met wat voor een hijgende idioot ze te maken hebben. Na een kilometer of 34 gaat het parcours wat meer horizontaal. Op snelheid kom ik niet meer, dan maar gewoon tempo vasthouden en naar de finish lopen. Kilometer voor kilometer afwerken. Het wordt wel steeds kouder en kouder, de vermoeidheid begint zijn tol te eisen. De laatste 4 kilometer gaan weer naar beneden en ik merk dat een tijd onder de 3:30 erin zit. Toch nog maar even genieten en rustig uitlopen.
Na 03:27:20 kom ik onder het finishdoek door. Dit was het dan, 42 kilometer voor je plezier door Apeldoorn lopen. Ik denk dat ik op een gelijkmatiger parcours, zoals Rotterdam wat dichter tegen de 03:20:00 aan had kunnen finishen. Voorlopig geen marathon meer voor mij. Aangekomen in de sporthal blijken de douches koud te zijn, wat een domper. Even afspoelen en daarna richting het station. Een kaartje gekocht (fuck de o.v. chipkaart) en op de trein richting Deventer gestapt. In Deventer word ik opgehaald door vriendin en kinderen. Even een patatje eten en dan thuis uitgebreid onder de douche. Al met al een geslaagde dag en voor herhaling vatbaar, zoals ik al zei, voorlopig geen marathon meer voor mij.
Weten jullie trouwens dat er over 2 maand een marathon in Rotterdam is …………
In de rubriek uitslagen alle Daventria-resultaten.
