Tweede groep lotenverkopers naar de Julianatoren
Op zondag 20 mei 2007 is groep 2 met mij mee geweest naar de Julianatoren.
De samenstelling van de groep liep door rare omstandigheden een beetje uit de hand! De ��n kon niet de ander was er wel maar mocht er niet zijn! En weer een ander had het niet goed begrepen wat de bedoeling was (beetje mijn fout).
Maar goed, ook met deze losbollen zou het wel lukken. Nou, ik zeg wel losbollen maar dat liet in het begin nog wel ff te wensen over.
Zoals de ene volwassene moet wennen aan de andere, zo heeft een kind dat ook. Alleen bij kinderen gaat het heel snel. Dus na een uurtje hadden we ‘het clubje’ dat op deze dag met elkaar een groep moest vormen om de dag door te komen.
Het weer was goed, de timing met trein en bus was beter als de eerste keer.
Aangekomen in de Julianatoren moest er gewacht worden tot Jules het lint doorsneed. ‘Oh, en denk je dat deze jongelui lekker bij mij bleven voor ze het park in mochten!
Nee hoor, zo groot als ze waren: ze stonden met de neus op de eerste rij om na het lintje knippen zo snel mogelijk het park in te rennen. De vorige keer ging het niet (weet je nog: de Oldtimers Dino-route), nu deden ze het wel.
De eerste attractie dus pakken. En ja hoor, meteen in de eerste wagen door de Dino-route. Hier was dus het ijs snel gebroken en zaten ze met zijn drie�n in het karretje. De fotograaf dus maar hollen om een foto te maken van het ‘mannengezelschap’.
 |
 |
|---|
Nou u raadt het al, na die rit ging het in snel tempo door de volgende attracties die lekker dicht bij elkaar stonden. Hup ouwe, en maar weer mee rennen: in de draaiboot, de fiets, de vuurtoren, waar je jezelf met een touw omhoog moest hijsen. Snel door naar de waterfietsen want ‘t was nog lekker rustig dus hoefden we niet te wachten.
En na dat fietsen op het water was ik dus na het uitstappen meteen twee van die guppies kwijt. Wel dan maar niet zoeken en met de jongste telg verder het park in naar de achtbaan. Even geduld, en karren maar. Wat een schik. Ondertussen wel steeds blijven kijken of ik de anderen weer in het vizier kreeg. Nee dus, dat werkt niet. Je moet ze pardoes weer tegen het lijf lopen. Nou we liepen ze niet tegen het lijf maar zagen opeens de kop van Luca uit het bakkie van het reuzenrad steken. Gevonden! Uitleg van mijnheer Luca op de vraag: waar waren jullie zo snel? Moest ff plassen, hihi.
Wel lezers dit was nog maar de morgen. Ik zal hier niet meer verder schrijven anders staat er straks teveel op de site.
Wil je meer weten hoe gaaf het was vraag het de deelnemers. Ik heb er weer verzameling foto’s bij en een leuke dag gehad.
Wat ik nog wel ff moet zeggen is dat de jongelui elkaar goed hebben ondersteund bij een attractie die ze eigenlijk niet durfden te nemen. Zo zie je maar laat ze lekker gaan en geef zo af en toe een zetje mee en het loopt. Ja… uit de hand! Dat kun je zien aan een paar foto’s, maar dat moet je zelf maar eens bekijken.
Chiel, Luca en Laurens bedankt het had erger kunnen zijn….
En wat mij betreft maar weer op naar het laatste uitje wat gepland staat voor 2e Pinksterdag, Slagharen. Slagharen, let op Daventrianen komen dr aan!
Marcel