Klik snel verder om de belevenissen van Irene Kalter te lezen.
Hbari,
Terug uit ‘t hooggebergte, een week zonder electriciteit en stromend water. Wel heel veel ugali gegeten (maiskoek) voor ontbijt, lunch en avondeten 🙂
Nu weer in de bewoonde wereld (Eldoret) en morgen naar Kirenget naar het andere trainingskamp van de stichting Samen Succes waar we de 12 atleten ontmoeten die met ons meegaan naar de Nationale crosskampioenschappen in Nairobi.
De provincials in Eldoret:
Zo’n 50 man aan de start die er in allemaal even snel en afgetraind uitzien. 6 rondjes van 2 km over onverhard en licht golvend terrein. Eerste man liep de 12km in 34 min en de rest volgde binnen 2 minuten. Bij de +/- 50 dames ging het er eender aan toe. Ze deden niet voor elkaar onder en de strijd was zwaar. De eerste dame finishte na 8km in 26 min. Vanuit het trainingskamp van Samen Succes in Ptarkong mag 1 dame door naar de Nationals.
Een week in de bergen van Pokot:
Het hooggebergte met Father Barry (de pastoor) die ons een lift geeft. Uren lang schudden over de uiterst slechte wegen naar Mbara. Verblijven bij de Kenianen John en Angela (alle Kenianen hebben een engelse voornaam) in een leemhutje met strodak. Lopen iedere dag uren door de prachtige bergen met boomhoge cactussen naar in totaal 5 dorpjes waar aanvragen zijn voor Samen Succes voor extra schoollokalen (worden voor 7000 euro gebouwd), salaris voor leraren (300 euro per jaar), golfplaten om de rietdaken (wat nauwelijks meer verkrijgbaar is) te vervangen, solarlampen voor verlichting zodat er ‘s-avonds nog huiswerk (de meeste kinderen verblijven op school voor 3 maanden omdat het te ver van huis is) gedaan kan worden, stapelbedden voor de boardingscholen, schoolbanken etc.etc.
Petra Munnike heeft een stapel geld op de buik en een schrift in de tas voor de administratie zodat er zoveel mogelijk meteen tot actie overgegaan kan worden. De schoolhoofden tekenen, en father Barry en wij doen de bestellingen voor de matarialen op de terugweg in Kapenguria en Kitale (de eerste stadjes uit de bergen) en father Barry haalt ook nog veelal (hij beschikt als een van de enige over een auto), zelf t spul op. Das ander werk dan een parochie in nederland!
Ben intussen weer aan t opbouwen met hardlopen; mn peesplaatblessure lijkt nu echt over te zijn :-)) Maar wat een zware training zeg op hoogte, in bergen met hitte!
De mensen hier zijn echt doodarm; hebben alleen mais op het menu staan (maispap, maissoep en maiskoek) en doen levensgevaarlijk werk goldmining om een beetje te verdienen. Ze graven metersdiepe gaten in de grond met de hand en schop en graven vandaaruit tunnels. Veel mensen verongelukken door het instorten van de tunnels. We heben een vrouw bezocht (en financieel gesteund) die hier een dwarsleasie aan overhield en nu met diepe drukplekken/wonden in haar hutje ligt.
In de Ptarkong (weer 4 uur verder rijden) met de Kenianen en Veron getraind. Voor hen een herstelloopje en voor mij …. Schoenen en kleding uitgedeeld. Dank namens hen aan iedereen die hieraan bijgedragen heeft. Trainingsschema’s doorgesproken. Daarna de kerk in, voluit de gospels meegezongen en geklapt en na de dienst gaf Petra een praatje over familyplanning oftewel en FGM female genital mutilation. Steeds meer vrouwen doen inmiddels aan geboortecontrole. Vrouwenbesnijdenis komt nog zo’n 40% in dit gebied voor (in Mbararegio 20%), de voorlichting begint z’n vruchten dus af te werpen.
Daarna met 3 man op 1 brommer inclusief bagage de berg weer af, dat was spannend, gelukkig had de chauffeur harde gospel opstaan!
Tot gauw.
Bedankt voor alle leuke berichten. Ik beantwoord ze allemaal in Nederland.
Mzuri Irene
){kind=link}