(door Marjon Breteler)
Op zaterdag 22 mei 2010 ging in Parijs de negentiende Roparun van start. Aan de Roparun van 2010 deed Accare met een team mee waardoor deze editie van de estafetteloop van Parijs naar Rotterdam de grootste ooit was. De gefaseerde start vond plaats in het Parc la Courneuve in Parijs tussen zaterdagmiddag en zondagochtend. De finish was maandag Tweede Pinksterdag tussen 12.00 uur en 18.00 uur op de Coolsingel in Rotterdam.
De Roparun is een estafetteloop van 530 kilometer van Parijs naar Rotterdam waarbij mensen, in teamverband, een sportieve prestatie leveren om op die manier geld op te halen voor mensen met kanker. Ook wel een avontuur voor het leven genoemd. Dat blijkt overigens ook uit het motto wat al jaren is: “Leven toevoegen aan de dagen, waar geen dagen meer kunnen worden toegevoegd aan het leven”.
Een Roparunteam bestaat uit maximaal acht lopers die dus ieder gemiddeld zo’n 65 kilometer lopen oftewel meer dan 1½ marathon. Daarnaast bestaat een team uit minimaal twee fietsers en nog een aantal mensen in de begeleiding. Denk hierbij aan chauffeurs, verzorgers, cateraars en wegkapiteins. Teams zijn zelf verantwoordelijk voor de invulling van deze taken en gemiddeld bestaat een team uit 25 personen.
Accare heeft 2 teams van 4 lopers, het ene team werd ondersteund door 4 fietsers / buschauffeurs en, of kaartlezers en het andere team had 3 fietsers. Zij hadden ook de fysiotherapeut ter beschikking. Daarnaast gingen er nog 2 mensen meer voor de catering, niet onbelangrijk omdat we op de gekste plaatsen gegeten hebben. Zij hebben fantastisch voor ons gezorgd, tot een wrap “op bed” in de slaapzak aan toe!
Dit jaar heb ik meegedaan, eerder zijn Jan Vermue en Michiel van Deursen vanuit Overijssel erbij geweest.
Het is een bijzondere tocht, door het platteland, vooral in Frankrijk heuvelachtig, en door dorpen waar je normaal gesproken nooit zou komen. Vooral in België maakten sommige plaatsen er een groot feest van, zelfs midden in de nacht.
De plaats Zele had een rode loper uitgelegd van het begin tot het einde en hoopt hiermee ook in het Guinness Book of Records te komen.
Het team waar ik in zat mocht starten. Het team loopt ongeveer 4 uur: 10 minuten hardlopen in een bepaalde snelheid, dan afgewisseld worden en in een busje door naar de volgende wisselplaats. Zo loop je 10 minuten en heb je een half uur rust en dit gedurende 4 uur. Dan gaat het andere team van start en doet hetzelfde. Op sommige trajecten mocht de bus niet langs de route stoppen om het wisselen en dan gaan de lopers op de fiets mee. Want elke loper heeft 2 fietsers bij zich; een voorop met de routebeschrijving en 1 fietser achter de loper; dit verplicht.
Helaas ben ik in de tweede nacht gevallen en had ik een flinke bloedneus, gezicht en mijn handen kapot. Daarbij kreeg ik als snel een dikke en zeer pijnlijke knie, die ook nog kapot was.
Mijn Roparun was voorbij, ik kon niet meer hardlopen of mee fietsen want dat moest nog.
Gelukkig hadden we een invaller die als fietser / chauffeur meeging en hebben we als team toch de route afgemaakt.
De intocht is een groot feest, elk team krijgt alle aandacht bij het over de finish komen op de Coolsingel.
