Ingezonden door Jan Strijker
De Transalpine Run is etappewedstrijd voor duo�s en bestaat uit 8 etappes over 250 km en 15.000 hoogtemeters via het Alpengebied van Duitsland, Oostenrijk, Zwitserland en Itali�. Start en finishplaatsen zijn bekende skidorpen. Het traject gaat vrijwel over onverharde wegen en wandelpaden met zo�n 10 bergen van meer dan 2500 m. Voor de wedstrijd komen teams uit heel de wereld samen.
Samen met Cor van der Hoek en vergezeld en ondersteund door onze vrouwen Willy van der Hoek en Lini gingen we naar het Duitse Oberstdorf om daar te starten aan deze monstertocht.
DAG 1, zat. 5 sept. 2009, Oberstdorf (GER) � Lech am Arlberg (AUT)
Om 9.15 uur naar het startvak voor de controle van de rugzakken en om 10.00 uur de eerste start. We lopen 35 km met 2500 hoogtemeters (hm). We gaan het dorp uit naar de Faderescharte. Bij de eerste controle hebben we een half uur over. Na de Scharte gaat het naar de Mindelheimerhutte, dat heel mooi ligt. Daarna dalen we af richting Warth, waar de dames ons enigszins nerveus opwachtten omdat we een stuk later zijn dan verwacht. Het laatste stuk naar Warth was heel vervelend en vaak spekglad. Dwars door struikgewas over heel veel boomwortels en door de modder. Daarna nog 5 km redelijk vlak naar Lech am Arlberg. Gelukkig op tijd binnen, maar moe en te laat voor de massage. Na het douchen kunnen we naar de pastaparty en de rest van het programma dat elke avond hetzelfde is, nl. pastaparty, briefing, vertoning foto�s en film van de dag. Dan op tijd naar bed en er weer om 06.00 uur uit. Om 6.30 uur ontbijten en 7.15 uur in het startvak.
DAG 2, zondag 6 sept. 2009, Lech am Arlberg (AUT) � St. Anton (AUT)
Om 08.00 uur starten naar St. Anton, afstand 23,83 km met 2014 hm. De dag van gisteren kunnen we nog wel voelen. Maar het loopt aardig, we zijn wel weer op tijd bij de eerste controle op de Rufikopf. Cor heeft wat problemen met stijgen, maar in de afdalingen gaat het goed, beter dan mij. Dan door naar Rauwekopfscharte en Valugagrat. Hierna komt de tweede controle bij de Ulmerhutte. Weer op tijd binnen en dan door naar St. Anton. We hadden de massage verzet naar een later tijdstip en hebben nu wel tijd voor de massage en om te herstellen. Het avondprogramma is ditmaal in een veel te grote en erg koude tent.
Jan Strijker (links) en Cor van der Hoek
DAG 3, ma. 7 sept. 2009, St. Anton (AUT) � Galt�r (AUT)
De start is uitgesteld en is pas om 10.00 uur. We klimmen vandaag 2437 hm over een afstand van 32,97 km. Vanuit St. Anton gaan we naar Galtur. Dat is een mooi plaatsje. We hebben vandaag 3 verzorgingsposten en weer twee pieken. Vooral de tweede is erg zwaar door een pittige afdaling.
De eerste post is bij de Darmstatterh�tte en hier zijn we op tijd. Dan naar het Kuchenjoch, een zware klim over ijs. De vorige dag hadden ze hier voetstapjes in het ijs uitgehakt zodat je daar naar boven kunt. Fijn is dat niet, ik ben daarom erg blij met mijn stokken. Alleen was ik hier nooit over heen gegaan. Het gaat goed maar wel langzaam, dat kan niet anders. Daarna bijna 1000 meter omlaag naar de volgende verzorgingspost en weer omhoog naar het Schafbichljoch dat weer 900 m hoger ligt. Hierna weer 500 m omlaag naar de Friedrichshafenerh�tte waar de derde verzorging is. Dan nog 600 m omlaag naar Galtur.
DAG 4, di. 8 sept. 2009, Galt�r (AUT) � Scuol (SUI)
Van Galt�r gaat het naar Scuol met maar liefst 39,92 km met 2339 hm. Dat is een pokkeneind met weer twee pieken en drie verzorgingsposten. Als we dit halen, halen we het wel, want de volgende dag is de bergsprint en dan veel rust. Via de Jamtallhutte waar de eerste verzorging is, gaan we naar de Futschollpass. Dan weer naar beneden naar de tweede verzorgingspost bij Alp Laret, waarna het weer omhoog gaat naar de tweede piek, Piz Clunas. Vervolgens naar beneden door het bos wat erg mooi is en een mooi vlak stuk naar de lift van Motta Naluns. Dit is de finish van de bergsprint van de volgende dag. Wat we nu naar beneden lopen, 934 m, moeten we de volgende dag omhoog lopen. Het is een mooi stuk met veel uitzicht op Scuol, maar wel flink dalend naar de finish. Hier kunnen we op het pleintje bij de finish de benen even lekker onder de fontein doen, dit koelt lekker af. Na een welverdiende massage en pasta naar bed.
DAG 5, wo. 9 sept. 2009, Bergsprint Scuol (SUI)
De eerste start is om 10.00 uur. Wij starten door onze positie in het klassement om 10.32 uur. Je mag hier vrij lopen en hoeft niet op elkaar te wachten. Ik wil de berg wel eens opraggen en kijken hoe dat gaat. Het eerste stuk moet ik mijn ademhaling onder controle zien te krijgen. Dat gaat gelukkig vrij snel. Hardlopen is er bijna niet bij, daar is het veel te steil voor. Ik haal heel veel mensen in maar wordt zelf door twee mannen ingehaald. Mijn eindtijd is 1 uur 44 sec. op zich niet slecht. Oscar, de Duitser waar we al een paar dagen regelmatig mee optrekken liep een tijd van 58 minuten. Cor eindigt op 1 uur en 18 min.
Willy en Lini zijn vroeg naar boven gewandeld en wachten ons boven op. Lini heeft flink doorgestapt en doet er 1 uur 30 over. De winnaars, en dit keer zijn dat niet de Schotse jongens, lopen 5 minuten van het vorige record af en doen het in 39:55 min. Dat is niet normaal vinden we en we waren niet de enigen.
Boven op de berg was de uitgebreide pastaparty die erg goed smaakte. Nadat we dat gedaan hebben kunnen we naar beneden. Aangezien de lift defect was en op de bussen wachten te lang duurt, wandelen we naar beneden.
DAG 6, do. 10 sept. 2009, Scuol (SUI) � Mals im Vinschgau (ITA)
Van Scuol gaat het naar Mals. Dit is een voor onze begrippen �vlakke etappe� met 1332 hm en 37,2 km met maar 1 piek. We lopen nagenoeg vlak naar Suren. Daar aangekomen hebben we de smaak goed te pakken. De snelheid ligt rond de 11- 11,5 km/u. Ik rem Cor regelmatig af, want er zitten stukken tussen waar we 12 km/u liepen. Hierna gaan we de kloof in, een prachtige stuk natuur. De controle bij Una Daidan halen we ruim binnen de tijd. Daarna begint weer een prachtige kloof, waar we door tunnels en tussen uitgehakte stukken rots lopen. Ik maak veel foto�s. Na de pas gaan we naar beneden via goed begaanbare paden naar een lang geasfalteerd stuk weg door een vlakte naar Mals. De snelheid in de laatste 6 km ligt altijd boven de 12 km/u en soms naar 13 km/u. We laten dan ook veel lopers achter ons die normaal voor ons zaten. We kunnen het wel, maar vlak terrein ligt ons beter. Mals is een mooi stadje in een prachtig dal, waar ook de twee laatste etappeplaatsen liggen.
DAG 7, vr. 11 sept. 2009, Mals (ITA) � Schlanders im Vinschgau (ITA)
Van Mals gaat het naar Schlanders, afstand 34,51 km, 2004 meters omhoog met aan het eind een paar hele steile afdalingen. Weer maar 1 piek en een erg lange zware afdaling van 2400 m. We gaan naar de Rappenscharte wat een verschrikkelijk stuk is met veel rotsblokken. Bijna boven aangekomen zit er iemand op een tuba te spelen. Hij is �even� naar boven gelopen om ons moed in te spelen. Hij speelt van alles. Van geestelijke liederen, dat zullen we wel nodig hebben, tot populaire muziek. Boven kunnen we wel even lekker omlaag ski�n over het zand. Heel leuk en het gaat erg snel.
De afdaling is eerst erg mooi en makkelijk. Daarna wordt het steeds steiler en het laatste stuk vanaf de Kortscheralm gaat over een gravelweg, dat vaak steil en door het losse gruis en zand erg glad is. Ik krijg last van mij rechterknie en ben behoorlijk stuk als ik de finish bereik. Schlanders is een mooi stadje waar we afgelopen zomer tijdens onze vakantie al waren geweest. De pastaparty verliep chaotisch en begon erg laat. Hierdoor moesten we erg snel eten om op tijd bij de massage te zijn. Dat was zeker tien minuten lopen. ‘s Avonds was er weer het vaste programma.
DAG 8, zaterdag 12 september 2009, Schlanders (ITA) � Latsch im Vinschgau (ITA) (Finish)
LAATSTE ETAPPE. Nu kan er niet veel meer gebeuren. Er wordt gezegd dat wie hier start ook binnen komt. Tijdslimieten zijn er niet als je maar zorgt dat je voor 18.00 uur binnen bent. Maar ik wil wel binnen de vooraf gestelde limiet binnen komen. Deze morgen is het voor het eerst bewolkt. Maar verder op de dag hebben we alleen maar zon gehad. Het eerste stuk omhoog gaat goed, maar na drie kwartier zit ik er doorheen. Ik kom niet meer vooruit. Cor moet op mij wachten wat in eerdere klimmen nog niet eerder gebeurd is. Bij de verzorgingsposten eet en drink ik heel veel. Dat helpt wel iets, maar ik krijg de energie niet meer terug.
De laatste 14 km loopt mooi af en lijkt heel makkelijk. We zien onze vrouwen ongeveer 6 km voor het eind. Ze waren al gewaarschuwd door andere lopers dat we eraan kwamen en dat ik het moeilijk had. Na een eind langs een mooi waterkanaaltje en een kasteeltje lopen, komen we op asfaltweg. De laatste 3 km lopen we tussen appelboomgaarden.
Een kilometer voor de finish staan ze met een glaasje sekt. Dat sla ik in een keer achterover en we lopen door naar de finish.
We vonden het zeker de moeite en training waard. Het was een fantastische beleving.
Dagelijks werd gekeken op de site van www.transalpine-run.com voor de uitslagen, films en foto�s.