Ingezonden door Thijs van Beckhoven
In het weekend van 23 en 24 januari was het weer zover, het trainingsweekend van de wegatleten van AV Daventria, een driedaagse sportieve en gezellige bijeenkomst van Daventrianen, perfect georganiseerd door onze zeer gewaardeerde trainer Ed van Beek.
De donderdag vooraf aan het weekend was het al verdacht rustig op de training, niet alleen de kou weerhield de mensen van de training, maar ook de vooruitzichten aan het weekend maakte de meeste wat voorzichtig. Drie dagen achter elkaar trainen is al veel. Anderen maakten er juist een 4-daagse trainingsweekend van en gingen ook op donderdag al vol aan de bak.
Vrijdagmiddag druppelden de meeste bikkels rond 4 uur bij de Stayokay in Apeldoorn binnen, volgeladen met tassen met schoenen, kledingsetjes en veel eten (en drinken). We hadden namelijk heel wat voor de boeg. Na installatie op de kamers (associaties met oude jeugdkampen kwamen boven drijven!) was het tijd voor het eerste loopje. Mooi rustig tempo door de Apeldoornse bossen, anderhalf uur lopen en glibberen over ijs en sneeuw. Herinneringen aan “De uitdaging” van 1 jaar geleden kwamen natuurlijk als vanzelf bovendrijven.
�s Avonds lekker pasta eten, wat drinken aan de bar, gezellig kletsen met bekende en minder bekende loopmaatjes. Praten natuurlijk over hardlopen, maar ook over allerlei andere zaken die ons bezighouden.
Zaterdags was de dag van de drie trainingen. Goed eten dus direct al vroeg in de ochtend en om half al weg voor de eerste training.
Hard bikkelen op de heuvels van het Apeldoornse bos, bekeken door tientallen trimmers, kinderen en Nordic wandelaars. Het was ook mooi om te zien: van twee kanten een heuvel opstormen naar Ed, die daar naar 2 kanten stond te kijken en die zijn mannen en vrouwen opzweepte om toch vooral telkens volle bak tot helemaal de top te gaan.
Na een korte rust in de Stayokay en een lekkere lunch tijd voor de 2e training. Herstelloop in rustig tempo. Hierdoor kon er weer gezellig gekletst worden en de spieren een beetje tot herstel komen. Tijd voor een fotostop bij “Bokito” voor Apenheul was er bij deze training wel. En we werden natuurlijk steeds nieuwsgieriger naar de 3e training in Omnisport: hoe zou dat gaan, wat zouden we gaan doen, hoe zeer zou het gaan doen enzovoorts.
Antwoorden op die vragen kregen we een paar uurtjes later: Na een zorgvuldige lange warming-up in de catacomben van Omnisport mochten we het indoor-atletiek-terrein betreden. Iedereen in Daventria-tenue, voor de afwisseling eindelijk weer in korte broek!
Eerst nog even op de 60 meterbaan de spieren opwarmen, daarna 12 maal een 400 meter (dus 2 rondjes) op de baan. Smalle baan, die in de bochten schuin liep. Maar dat was gelijk een van de mooie dingen: halverwege de bocht een stukje omhoog lopen en dan bij het verlaten van de bocht naar beneden storten en daardoor snelheid vergroten en doorscheuren naar de volgende bocht. Gewoon keigaaf!
Na de training had Ed nog een fijne verassing: we mochten nog een keer, maar nu in wedstrijdvorm, volle bak. Verdeeld in wat logische groepen. Hoewel de meeste al flink in het zuur zaten door de voorgaande rondes, werden het toch geweldige wedstrijdjes waar de pr�s werden verbroken en imposante sprints werden getrokken ! De strijd tussen Stefan en Johan werd een legendarische titanenstrijd die pas in de laatste bocht met mega-krachtinspanning werd beslecht in het voordeel van Stefan. Bjorn liet zien in een volgende race dat hij als een duveltje te voorschijn kon komen en de rest van het veld tot toeschouwers reduceerde�
Een zeer bijzondere memorabele training!
Na deze drie trainingen was het tijd voor ontspanning. Lekker eten, Ed nog even in het zeerverdiende spotlight gezet, gezellig bij elkaar zijn, wat drinken aan de bar, die plots werd omgetoverd tot een heuse disco inclusief spiegellamp, zeepbellen en dansmuziek uit onze jongere jaren. En hoewel de trainingen toch ook wel gevoeld werden, bleken sommige (ook onverwachte!) benen nog zeer dansbaar.
Zondagochtend, tijd voor de laatste training. Een lange duurloop van 18 of 27 kilometer. Niet te hard, wel soms op 5 centimeter verse maagdelijke sneeuw, alleen nog maar belopen door zwijntjes, herten en konijnen. Hoe mooi kan een route door het bos zijn! {denvideo http://www.youtube.com/watch?v=tRN_oD1wvZA AUTOSTART}
En op de Amersfoortseweg weer richting Apeldoorn sloeg de runners high toe: een mooie cadans, goed stevig tempo, gave loopmaten, lichte sneeuwval, het lijf topfit haast zwevend over het pad, omhoog de heuvel op, omlaag nog makkelijker, eensgezind een echt “geluksmoment”!
Na terugkomst was er nog een heerlijke lunch, een mooie speech van onze voorzitter Anton, en daarna was het toch echt voorbij. Terug naar huis, vol nieuwe loopherinneringen, voldaan, de spieren voelend. Een mooi weekend waarin grenzen zijn verkend, vriendschappen versterkt en veel plezier is gemaakt met de hele Daventria-groep.
Op naar de komende wedstrijden!