Een kort verslag van de belevenissen van de Berlijnse Daventrianen.
In het prille voorjaar, tijdens een mooie training ontstond het idee om
met een groep Daventrianen naar de fameuze Berlijnse marathon te gaan.
Direct was daar een flinke groep voor te porren en werden de
trainingsprogramma’s opgesteld om een mooie prestatie neer te kunnen zetten.
Hoewel de streeftijden soms een heel eind uit elkaar lagen, werden er
wekelijks gezamenlijke lange duurlopen georganiseerd, waarbij de benen geoefend
werden in het lange werk.
Ondertussen werden de plannen gesmeed op welke manier we naar Berlijn
zouden gaan, wat we daar allemaal wilden gaan doen en hoe lang we zouden
wegblijven. En natuurlijk welke mooie eindtijden we op dit razendsnelle
parcours zouden gaan neerzetten.
De rookies onder de lopers werden bij elke training door de ervaren
“cracks” wegwijs gemaakt in de geheimen van de marathon. Naast
trainingsadviezen werden ook kledingsadviezen, eet- en drinkadviezen
gegeven. Soms heerlijk tegenstrijdig, met iedereen de eigen wijsheid in
pacht.
Tijdens de lange aanloop raakten helaas mensen ook geblesseerd of konden
uiteindelijk om andere redenen niet mee, maar uiteindelijk waren het 13
lopers en 5 toeschouwers die vrijdag 24 september in de prille ochtend de
bustocht naar het mooie Berlijn konden beginnen. Weersverwachtingen voor
de grote dag werden met tientallen tegelijk vergeleken, waarbij de hoop
op mooi weer groter was dan de websites daadwerkelijk aangaven.
Binnen enkele buskilometers werden de stoere loopverhalen al
uitgewisseld met cubgenoten danwel busgenoten uit het Tukkerse en
Sallandse land.
Hongerige magen gestaag gevuld, dorstige kelen met alcoholvrje drankjes
gesmeerd, zenuwen met winegums getemperd.
In Berlijn bleek het hotel perfect geselecteerd te zijn voor
marathonlopers: ver van het centrum, zodat het een mega-eind lopen was
(of heel veel prijzige taxiritten)
De stad ademde natuurlijk sportiviteit uit: een grote sportexpo en een
heel weekend sportieve aciviteiten. Veel eettentjes waar de
pasta-stapeling goed uitgevoerd kon worden.
Op zaterdag breakfastrun met een grote groep lopers, met finish in het
olympisch stadion, waarbij al snel duidelijk werd dat het een echte
internationale marathon is: de duitse taal leek haast wel in de
minderheid. Van oude Japanse mannetjes tot jonge Italiaanse deernes in
eye-catching outfits, een mooie doorsnee van de huidige loopwereld.
Voor de liefhebbers was er daarna nog een stadstoer, voor de
voorzichtige lopers een mooie rit naar het hotel, waar het begrip “klein
stukje lopen” een diepere betekenis kreeg door enige geografische
dwalingen tussen de talloze eindstatons. (Rookie Kats weet nu dat
voorbereiding het halve werk is 🙂 )
Met een pastamaaltijd en liters water in de maag was het voor de meeste
een korte spannende nacht naar de zondag toe, waar het echte werk zou
gaan beginnen.
Het regende pijpestelen. Niet echt koud, niet veel wind. Alleen die
rotregen… Niet alleen klo.. voor de lopers, maar ook voor de trouwe
supporters.
Maar ja, toch natuurlijk naar de start, waar de onoverzichteljke
kledingvakken al schier eindeloos leken, de startvakken als een
mierennest met 80.000 onrustige voeten leken en de loopzenuwen her en
der lichtjes tot heftig gierend knalden door de kelen van de lopers.
Het startvak C (Johan, Ronald en Thijs) leek een paradijs, Ruimte zat,
zoveel zelfs dat er rondjes ingelopen konden worden en Eurosport deze
Daventrianen ruim in beeld bracht tijdens de concentratiemomenten voor
de start. In de startvakken daarachter was het dringen geblazen en waren
de startvakken zelfs te klein voor de grote groepen enthousiaste lopers.
De loop zelf is door iedereen op zijn eigen manier beleefd. Iedereen had
zijn eigen dingetjes: Puike start, slechte start, Daventriaanse
ontmoetingen, natte voeten, diepe plassen, slechte finish, mooie en
eindeloze brede lanen, gave muziek, snelle start, buikpijn, smerige
gels, gibberige schoenen, psychische dieptepunten, mooie cheerleaders,
kapot horloge, massale toeschouwersmomenten, kuitkrampen, losgeslagen
startnummer, trommelende en psychische aanmoedigingen, snelle bochten,
ehbo-bezoek, emotie bij de Brandenburger Tor, ga zo maar door. Alleen al
die verhalen zouden een website kunnen vullen.
Der Johann liet zien dat hij bij de huidige Daventriaanse top hoort door
een schitterende 2.46 neer te zetten, Good Old Gerard Harleman toonde
zijn klasse en ervaring met een mooie 4.15 als mogelijk einde van zijn
marathon-wedstrijden. En iedereen daartussen heeft zijn en haar
stinkende best gedaan, met diverse PR’s (zie hiervoor ook het overzicht
van de gelopen tijden in eerder artikel) of gewoon mooie tijden. Alle Daventrianen hebben
heelhuids de finish gehaald, wat onder de natte omstandigheden zeker een
prestatie was. Ook de Deventerse toeschouwers verdienen een groot
compliment door hun enthousiaste aanmoedigingen halverwege de wedstrijd
(inclusief Daventria-vlag!)
Na een voorzichtige opknapbeurt in het hotel werd het behalen van de
marathon nog even goed gevierd in het centrum. Als een kudde slecht
lopende pinguins hebben de gelauwerde lopers in de stromende regen
Deventer weer op de Berlijnse kaart gezet, tussendoor het feliciterende
sms-verkeer uit Nederland beantwoordend, waarna de volgende dag met een
rustige slaperige busreis Deventer weer werd opgezocht.
Alles bij elkaar een gave ervaring om in te lijsten en te herinneren,
met veel plezier, saamhorigheid en groepsgevoel. “Wir waren dabei” !
