Jambo,
Kirenget:
2 uur schudden in de altijd overvolle matatu’s van Kitale naar Molo, half uur in de taxi met de drie even ‘volle’ zusjes van de weathergirls om daarna volledig geplet uit te stappen in het trainingskamp van Charles in het dorpje Kirenget. Piet van Samen Succes verblijft hier al zo’n 2 weken en heeft de voorbereidingen getroffen voor de bouw van een nieuwe slaapplaats voor de 12 meisjes. In een week tijd wordt er een huisje neergezet van houten planken, van binnen afgewerkt met leem en pleisterwerk, met betonnen vloer en golfplaten dak. Hier komen 4 stapelbedden in te staan (plek voor 16 meisjes, ze delen een bed). De atletes (leeftijd 15 tot 21 jaar) delen nu een leemhutje met 2 bedden, de rest slaapt op dunne matrasjes op de vloer. De vier jongens delen ook een leemhutje met 2 bedden, maar koken ook nog in de hut. Verder komt er een secondary school bestaande uit 2 lokalen (start bouw volgende week) in eerste instantie exclusief voor de atletes ook betaald door de stichting samen succes en met ondersteuning hopelijk van Local heroes (onderdeel van Global Sports).
‘s ochtends meetrainen met de meisjes met Charles op de motor er achteraan. Inlopen naar het hobbelige voetbalveld, 15 minuten speedwork diagonaal het veld oversteken en herstel op het korte rechte stuk, daarna nog 10 x speedwork over het lange stuk met draaien op de goal waarbij de snelheid gelijk moet blijven. Na 2 versnellingen al voel ik m’n hak en besluit lekker een half uur rustig rondjes om het veld te gaan lopen.
De volgende ochtend 40 minuten duurloop met wat versnellingen (waar ik hijgend in de achterhoede volg).
Nadat ik weer hoestend en met tranende ogen uit de kook/eethut, die echt constant vol rook staat en waar de meisjes iedere avond in verblijven, kom en zie hoeveel de meisjes ophoesten na afloop van iedere training, kan ik het toch niet laten om weer om een ‘schoorsteen’ te vragen, wetende dat in de traditionele leemhutjes nooit rookafvoer aanwezig is. Charles besluit met Piet om van het hout dat over is een nieuwe houten kookhut te bouwen met rookafvoer!
Nairobi:
Met 9 atleten naar de Nationals. We staan zoals afgesproken om 10 uur startklaar om uiteindelijk tegen 12-en ook daadwerkelijk te vertrekken (this is Kenia, ik raak er niet aan gewend!) om 6 uur later via Nakurru Nairobi te bereiken. Na nog een uurtje file en smog zijn we op bestemming.
Volgende dag weer net als 2 dagen eerder de beenspieren masseren. Eerst de 3 jongens, daarna de meisjes, waarbij Jacklin me weer helpt. Dat gaat lekker snel (met veel gegiechel) 2 benen tegelijk. Chapati, rijst en groente eten in een eenvoudig eettentje, water kopen voor de atleten (zelfs zij willen het kraanwater hier niet drinken) en vroeg te bed. Althans de atleten. Wij (we zijn weer compleet: Petra, Heleen, Veron, Piet en ikzelf) gaan nog lekker voor een zuidafrikaans wijntje, of twee (eerste alcohol na 2 weken thee!).
De dag van de wedstrijd. Nationale crosskampioenschappen in Nairobi:
Om half 7 ‘s-ochtends staan we in het Uhurugarden. De blanken pik je er zo uit. Babbeltje met Jos Hermens van Global Sports. Pieter Langerhorst (van Lorna Kiplagat) loopt ook rond en nog wat buitenlandse (Duitse en Italiaanse) managers die succesvolle atleten hopen te contracteren.
Het vrijwel vlakke hobbelige droge stekelige grasparcours is 2 km lang. De atleten hopen hier een ticket te bemachtigen de het wk cross in Spanje in maart (de eerste 6) of anders (nummer 7 tot en met 12) voor het Afrikaans cross kampioenschap in ZuidAfrika één week eerder.
Meisjes junioren starten als eerste om 8 uur. Zij moeten drie rondjes, in totaal dus 6 km lopen. Er starten zo’n 50 atleten, (dit aantal geldt ook voor de jongens en de senioren) Meteen zoals al verwacht hier het meeste succes voor de atleten uit Kirenget. Faith Chepng’etich finisht na een spannende eindsprint als derde in een tijd van 19.54, drie seconden achter de winnares. Als ze niet zoveel kopwerk had verricht had ze volgens mij kunnen winnen. Maar ze heeft met haar 15 jaar ook nog niet zoveel wedstrijdervaring, en blijft nog 2 jaar junior. Naomi Chepng’eno wordt 5e in een tijd van 20.06. Geweldig, beide meisjes (onthoud de namen 🙂 zijn een super belofte voor de toekomst en hebben zich nu dus gekwalificeerd voor het wk cross junioren in Spanje in maart!
Daarna volgen de jongens junioren. De winnaar finisht na 8km in 23.29. Onze Geoffrey wordt 16e en valt dus net buiten de prijzen.
Dames senioren lopen eveneens 8 km en de winnares Linet Masai komt na 26.20 over de meet. Beatrice en Janet lopen erg hard (met mij vergeleken :-)) en finishen binnen de 29 minuten (positie tussen de 20 en 30).
Daarna de spannende strijd bij de heren senioren, waarbij marathonlopers van 2.04, Leonard Komon (winnaar 7-heuvelenloop en WR-houder op de 15 km!) waarbij keihard gesprint werd al vanaf de start en na 6 rondes tot verbazing van de organisatie niet een crosser maar de marathonloper Geoffrey Mutai (2e plek Rotterdam en Berlijn marathon) met grote voorsprong in een tijd van 34.35 de race wint. Komon moet genoegen nemen met een 5e plek, maar ja das ook voldoende voor WK in Spanje.
Daarna (ellenlange) ceremonials, waarbij je moet bedenken dat het inmiddels 12 uur is en de atleten na 6 uur vanochtend niets meer te eten of te drinken hebben gehad. (geen water laat staan sportdrank op het parcours of over de finish!). Na drie uur zijn alle prijzen uitgereikt. Geldbedragen voor de beste 10 atleten van de 4 categorieën, van 100 tot 500 euro. Immens bedrag, een arbeider verdient 1 euro per dag.
Nog een paar trophy-bedragen van 2.500 euro worden uitgereikt aan atleten waaronder Naomi die 4 wedstrijden heel goed gelopen hebben en daarna nog de bekers voor de beste provincie. Ook hier succes voor de atleten van Kirenget; hun provincie Southrift (Iten ligt in North rift) is de beste.
Na eindelijk om 17.00 uur een hapje eten in de stad, gesprekken tussen atleten en Global Sports, rust.
Laatste dag Nairobi:
Atleten terug naar Kirenget.
En ik: heerlijk nietsdoen behalve jullie mailen, kopjes koffie drinken en Cees Broere (Volkskrant) “Nairobi” uitlezen.
Bedankt voor alle belangstelling voor deze avontuurlijke werkreis.
Kwaheri Irene
(bron: http://www.nation.co.ke)