Zaterdag 8 juli streden pupillen en junioren uit heel Nederland op onze atletiekbaan tijdens een mooie en drukke Keuzemeerkamp. Het was heel warm die dag wat de WOC, de juryleden en vele andere vrijwilligers extra hoofdbrekens bezorgde. Voor hen extra petje af!
Vrijwilligers gevraagd: Zaterdag 9 september is AV Daventria 1906 organisator en gastheer voor de CD-regiofinale, een grote wedstrijd. Kun je (tussen ongeveer 10.30u tot 16u) helpen? Meld je dan bij de WOC woc@avdaventria.nl, er zijn weer veel vrijwilligers nodig!
Natuurlijk kunnen we vertellen dat (jeugd)atletiek bij AV Daventria 1906 leuk is, in deze reportage van RTV Oost laten Leone en Willemijn het zien. Atletiek, een heerlijke sport voor jong en oud(er)! https://www.youtube.com/watch?v=LBdCywaPrDI
In de indrukwekkende Omnisporthal in Apeldoorn hebben onze pupillen samen met die van AV’34 en Hanzesport voor een spetterend voorprogramma van de NK-indoor gezorgd. Met maar liefst 10 estafetteteams namen ze deel aan 8 series van 4 x 200 meter estafette.
Onder luide aanmoedigingen van talrijke toeschouwers gingen ze tot het uiterste. Na deze inspanning konden ze ontspannen genieten van de prestaties van onze Nederlandse topatleten.
Op vrijdagmiddag 26 juni vertrokken we met zo�n 50 kids en begeleiding richting Rijssen naar Kampeerboerderij de Langenberg.
Nadat iedereen zijn plekje gevonden heeft volgt er traditiegetrouw een kussengevecht. Voor de kinderen die voor �t eerst meezijn valt er veel te ontdekken rondom de boerderij (tafelvoetbal/tafeltennis/voetbalveld/waterpistolen etc. etc.)
Aansluitend wordt centraal onder de bezielende leiding van enkele �oude rotten� het weekend programma doorgenomen. Hieronder enkele onderdelen.
Vrijdagavond
– gezamenlijk spel waarbij gezocht moet worden naar de juiste puzzelstukjes in een afgezet deel van het bos, degene die als eerste de puzzel voltooid heeft ontvangt met zijn team een prijs;
– als de jongere kids naar bed zijn wordt er nog een zogenaamd drugssmokkelspel gespeeld waarbij de leiding als een soort politiemacht optreedt. Altijd erg spannend daar het in het bos echt donker is.
Zaterdag
– Spellencircuit, uiteenlopende spellen van een rondje wandelen en er precies 1 minuut over doen tot met een waterbroek zo snel mogelijk een emmer vol krijgen.
– �s Middags zwemmen in Rijssen, bij aankomst aldaar blijkt er een triathlon plaats te vinden, gelukkig is er in het binnenbad ruimte genoeg. Voor een ieder, en vooral ook de begeleiding (of praat ik dan voor mezelf) even uitpuffen.
– �s Avonds BBQ, is voor 70 man ook een hele happening.
– Na het avondspel is er nog een spooktocht voor de ‘ouderen’. Er worden weer teams samengesteld welke elk begeleid worden. De tocht voert door het bos waarbij onderweg ‘verrassingen’ te wachten staan. Voor sommigen is lopen in een donker bos al een hele happening en de verrassingen zoals een plotseling vliegend doek of huilende beesten leidt er toe dat ieder erg kort bij elkaar gaat lopen.
Zondag
– Na het ochtendprogramma is er voor de liefhebber nog een hamburger of worstje van de BBQ te bemachtigen of gewoon een broodje.
– Het kwalleballentoernooi is min of meer de afsluiting van het weekend. Vooral de ouders zijn hier erg blij mee!?
Al met al een geslaagd weekend, ook qua weer, slechts 1 flinke bui gehad. Iedereen enorm bedankt voor de positieve inbreng en in het bijzonder dank voor degene die na jaren als vrijwilliger hun bijdrage te hebben geleverd afscheid hebben genomen als begeleider.
Het was weliswaar maar een kleine groep van tien Daventria-atleten die op zaterdag 18 april 2009 naar Wijchen afreisde, maar ze hadden er allemaal duidelijk zin in om zich van hun beste kant te laten zien. Ook de zon droeg zijn steentje bij door de hele dag volop te schijnen.
Wisselpunt bij de estafette
Er werden dan ook de nodige pr�s verbeterd of ge�venaard. De meest in het oog springende prestaties per atleet op een rijtje:
Max Voortman
JPA1
hoog
1.10 m (gedeeld 2e)
Jordi Mast
JPA1
kogel
5.44 m (6e)
Oxo van Kempen
JPA2
kogel
6.71 m (6e)
Brest van Kempen
JPB
40 m
7.28 sec (4e)
Luuk van Houten
JPC
40 m
8.17 sec (10e)
Thijs van Brouwerhaven
Jmini
bal
14.93 m (7e)
Jinke Janssen
MPA1
hoog
1.10 m (ged. 3e)
Sylvana Wijers
MPA2
kogel
6.02 m (5e)
Evelien Kievit
MPA2
hoog
1.15 m (ged.4e)
Fleur van Brouwershaven
MPB
40 m
7.92 sec (onder de 8 sec!)
Verder leverden we een maximale prestatie door met maar tien deelnemers maar liefst drie estafetteteams op de baan te brengen.
We hadden nu natuurlijk wat concurrentie van de IJsselloop die de volgende dag gelopen werd, te duchten. De volgende wedstrijd is op 16 mei in Wageningen. Mocht je je nog niet opgegeven hebben, dit kan nog tot 3 mei via Ingrid de Zwager. Doe dus mee, laat zien wat je kunt en al win je niet, het is gezellig en sportief!
Het publiek was massaal afgekomen op de finaledag van het NK indoor op zaterdag 14 en zondag 15 februari 2009 in het Omnisportcentrum van Apeldoorn. Met goede muziek �n goede prestaties zat de sfeer er goed in. Het eerste NK in het Omnisportcentrum werd een groot succes. Ook Daventria droeg bij aan dit succes. Juryleden en atleten waren actief als vrijwilliger tijdens het NK, o.a. bij de prijsuitreiking, de start van de sprintnummers en bij nog vele andere activiteiten.
Daventria-meiden lieten dit buitenkansje niet lopen en poseren hier met topper Gregory Sedoc
Sprinter Gregory Sedoc was de topattractie in Apeldoorn. De regerend Europees kampioen Gregory Sedoc verbeterde in de afgelopen twee weken al drie keer zijn Nederlandse record (nu 7,52) en staat tweede op de Europese ranglijst. In Apeldoorn werd hij Nederlands kampioen met een tijd van 7.60 sec.
Van woensdag 2 januari tot en met zondag 6 januari 2008 waren zeven Daventrianen op trainingskamp nabij Berlijn.
De Daventria-atleten Remco Bos, Brian Rispens, Jelle Mensink, Winne Vos, Marco Meijer, Sanne van Rossum en Denise van Herp trainden samen met andere Nederlandse en Duitse atleten onder leiding van trainer Ted Altena op het Bundesleistungszentrum Kienbaum bij Berlijn.
Op dit topsportcomplex zijn diverse indoor sportfaciliteiten aanwezig. Er is o.a. een turnhal, een atletiekhal, een werphal, krachtruimten, een zwembad en sauna. Het sportcomplex biedt plaats voor 400 gasten/sporters.
Hard trainen, goed eten en af en toe lekker ontspannen maakten voor de Daventria-atleten dat de dagen omvlogen. Het was een erg leerzame en leuke ervaring.
Met deze groep een aantal dagen achtereen op deze manier met je sport bezig zijn was heel bijzonder. Ook was het leuk om zo af en toe een wereldtopper tegen het lijf te lopen. Als het aan de atleten ligt is dit zeker voor herhaling vatbaar.
Vandaag breekt voor mij het laatste uitje aan dat leidt naar Slagharen. Welgeteld zou ik 6 personen begeleiden. Of zij mij!
Maar, op de vooravond kreeg ik een belletje van de moeder van Luca. Ik bel je even om te zeggen dat Luca niet meegaat… Ik vraag natuurlijk wat het probleem was. Zegt de moeder: ‘We stonden gisteren (1e Pinksterdag) al op het station te wachten!’ Ja, zeg ik dat was dus ook niet de afspraak omdat ik duidelijk had aangegeven dat het de 2e Pinksterdag zou zijn.
Een tegenvaller voor mij en Jasper, want die moest nu met vier meiden op stap. De meiden hebben hem goed behandeld. Ondanks een opmerking van Krissie: Ooooh, Jasper!
Het was slecht weer, we hadden goede zin, de reistijden waren shit door de lange wachttijden. Veel thee gedronken bij de koffie-shop. Alles bij elkaar genomen: positief.
Eenmaal in de trein de vraag of de reis lang duurt. Ze wilden – zo te horen – graag lang ouwehoeren in die trein! Ontkennende antwoord van mij dan maar. We zijn er zo! In Hardenberg gearriveerd gingen we met de bus verder. Ook daar weer wachten. Gelukkig maar 10 minuten.
Aangekomen in Slagharen konden we snel door de kassa. Oeps, net te snel dus. Terug naar de kassa en de kortingsbonnen laten zien. Oke, we kunnen verder. Niet nadat we eerst een sanitaire stop gemaakt hebben.
Daarna echt met heel veel lol het park in. Waar gaan we het eerst heen. De ene zegt daarheen de ander weer daarheen. Het is mijn eerste belevenis met dit groepje. En ik moet zeggen dat het een gevari�erd gezelschap was.
Het aardige was dat de enige man – Jasper – in het midden van deze lollige dames, meteen toen we het park in kwamen vroeg om een suikerspin. Helaas voor Jasper, zei ik nee. Hij keek even moeilijk, maar dat was snel weg.
Avonturen maak je mee op zo’n dag. Het weer was mooi en soms een beetje nat. Esther en Kristie gingen eerst met de kabelbaan. Dan hoefden ze niet te lopen om bij eerste atractie te komen, zeiden de damesaleten. De rest bleef aan het begin om daar te verkennen wat leuk was. Oh ja, de zweefmolen was het eerst wat we deden. Daarna sjouwde ik achter de Daventriaantjes alle attracties kwamen aan de beurt. En maakte zoveel mogelijk foto’s. Dat was soms niet erg makkelijk, als je zelf ook in een attractie zat.
Heerlijk toch als je net meer durft als de kids! Maar aan het einde van de dag (zoals ook al in de Julianatoren) werden hindernissen genomen wat hij/zij voorheen niet voor mogelijk hield. Overwinnaars waren jullie daar.
IJs? Nee, dat hebben we niet genomen. Daar was het weer er niet voor en de jongelui vroegen er ook niet om. We hebben wel een stevige patatmaal genoten met alle extra’s. Lachen, want het was weer Jasper die de suikerspin maar niet uit zijn koppie kreeg. Hij dacht toen we het park wilden verlaten nog net ff een suikergeval mee te kunnen bietsen bij de suikerspintent. Hahaha!! Ik schiet in de lach en zie dat Jasper bij een popcorntent staat. Je raadt het! Geen suikerspin dus jongeman.
Ik kan nog wel heel lang doorgaan, maar dat is niet de bedoeling. Ondanks dat ik nu naar DJ Ti�sto aan het luisteren ben, die energie geeft om een lang verhaal te maken, waar je niet aan uitgelezen raakt! Dat doe ik dus maar niet.
Voor Esther en Kristie was dit denk ik het laatste uitje. Ik dank jullie voor de gezelligheid en wat je voor de club hebt gedaan: veel loten verkopen.
Jasper, Maxime en Kyra en jammer dat Luca er niet bij was: Jullie waren geweldig!
Het was laat (19.45 u) voor we terug waren, maar het was ook dan wel de moeite waard.
Op zondag 20 mei 2007 is groep 2 met mij mee geweest naar de Julianatoren.
De samenstelling van de groep liep door rare omstandigheden een beetje uit de hand! De ��n kon niet de ander was er wel maar mocht er niet zijn! En weer een ander had het niet goed begrepen wat de bedoeling was (beetje mijn fout).
Maar goed, ook met deze losbollen zou het wel lukken. Nou, ik zeg wel losbollen maar dat liet in het begin nog wel ff te wensen over. Zoals de ene volwassene moet wennen aan de andere, zo heeft een kind dat ook. Alleen bij kinderen gaat het heel snel. Dus na een uurtje hadden we ‘het clubje’ dat op deze dag met elkaar een groep moest vormen om de dag door te komen. Het weer was goed, de timing met trein en bus was beter als de eerste keer.
Aangekomen in de Julianatoren moest er gewacht worden tot Jules het lint doorsneed. ‘Oh, en denk je dat deze jongelui lekker bij mij bleven voor ze het park in mochten! Nee hoor, zo groot als ze waren: ze stonden met de neus op de eerste rij om na het lintje knippen zo snel mogelijk het park in te rennen. De vorige keer ging het niet (weet je nog: de Oldtimers Dino-route), nu deden ze het wel.
De eerste attractie dus pakken. En ja hoor, meteen in de eerste wagen door de Dino-route. Hier was dus het ijs snel gebroken en zaten ze met zijn drie�n in het karretje. De fotograaf dus maar hollen om een foto te maken van het ‘mannengezelschap’.
Nou u raadt het al, na die rit ging het in snel tempo door de volgende attracties die lekker dicht bij elkaar stonden. Hup ouwe, en maar weer mee rennen: in de draaiboot, de fiets, de vuurtoren, waar je jezelf met een touw omhoog moest hijsen. Snel door naar de waterfietsen want ‘t was nog lekker rustig dus hoefden we niet te wachten.
En na dat fietsen op het water was ik dus na het uitstappen meteen twee van die guppies kwijt. Wel dan maar niet zoeken en met de jongste telg verder het park in naar de achtbaan. Even geduld, en karren maar. Wat een schik. Ondertussen wel steeds blijven kijken of ik de anderen weer in het vizier kreeg. Nee dus, dat werkt niet. Je moet ze pardoes weer tegen het lijf lopen. Nou we liepen ze niet tegen het lijf maar zagen opeens de kop van Luca uit het bakkie van het reuzenrad steken. Gevonden! Uitleg van mijnheer Luca op de vraag: waar waren jullie zo snel? Moest ff plassen, hihi.
Wel lezers dit was nog maar de morgen. Ik zal hier niet meer verder schrijven anders staat er straks teveel op de site.
Wil je meer weten hoe gaaf het was vraag het de deelnemers. Ik heb er weer verzameling foto’s bij en een leuke dag gehad.
Wat ik nog wel ff moet zeggen is dat de jongelui elkaar goed hebben ondersteund bij een attractie die ze eigenlijk niet durfden te nemen. Zo zie je maar laat ze lekker gaan en geef zo af en toe een zetje mee en het loopt. Ja… uit de hand! Dat kun je zien aan een paar foto’s, maar dat moet je zelf maar eens bekijken.
Chiel, Luca en Laurens bedankt het had erger kunnen zijn….
En wat mij betreft maar weer op naar het laatste uitje wat gepland staat voor 2e Pinksterdag, Slagharen. Slagharen, let op Daventrianen komen dr aan!
APELDOORN – Op zondag 29 april 2007 was het dan eindelijk zover. Het uitje naar de Koningin Julianatoren kon beginnen. Met als deelnemende kids Sylvana, Gijs, Welmoed en Yasmin.
Als je de namen leest komt er maar weer ��n man in voor, en wel Gijs. Ja zeg maar gewoon Gijs want hij mocht weer eens uit met drie dames.
Wel we vertrokken om 9 uur met de trein naar Apeldoorn, daar aangekomen moesten we verder met de bus. Omdat ik geen man ben van de tijd viel dat dus ff tegen. We moesten ruim drie kwartier wachten voordat we met de bus mee konden.
Maar denk nou niet dat kinderen zich snel vervelen hoor! Het tegendeel is waar want ze vermaakten zich de hele tijd tot komst van de bus. Goed, 10.05 uur: de bus was er.
Aangekomen bij het park eerst maar de nodige kaartjes kopen, waarop meteen de vraag werd gesteld: “Waarom kun je daar niet pinnen?” Omdat bij de kassa het bord contant betalen hing! Bonnen laten zien bij de ingang en verder.
Maar ja, we waren echt vroeg en moesten bij het restaurant weer wachten tot “Jules” het lint had doorgeknipt. Ik dan maar snel een bakkie en de jeugd aan een sap. Nou, lintje geknipt en wij dus weer verder. Attracties genoeg, daar lag het niet aan. Vervelen, echt niet.
Ik had soms moeite om de jeugd bij te benen zo rap als ze waren. Het waren net mieren die uitzwermden. Het touwtrekapparaat moest er maar als eerst aan geloven. Dan de fiets en de draaiboot.
Maar daar zagen ze ineens het bootje dat met een kabel omhoog werd getrokken en boven aangekomen werd losgelaten en daarna met een duivelse gang naar beneden kwam en op het water belandde. Hier hadden ze dus heel veel lol. Al was het voor de eerste keer wel ff bijkomen van die plons.
Goed, de rest van de dag liep dus gewoon lekker en was voorbij voor ze het in de gaten hadden. Ik moest ze later echt overal zien weg te plukken om niet de bus naar het station te missen. Maar niet voordat we ons eerst tegoed deden aan het speciale kidsmenu.
Mijn dag als pakezel was dus weer geslaagd met tevreden kids en dat is het voornaamst. Zoals vaker gezegd: ouders, uw kinderen zijn op zo’n dag echt heel anders (lol!). Beleef fun bij het kijken naar de foto’s van de dag.