Vandaag de grote dag, Eefje start om 19.32 in de 2e halve finale.
Na mijn ontbijt even naar t stadion geweest. Kijken hoe onze Europese kampioene 7 kamp, Anouk Vetter, haar meerkamp startte en om met eigen ogen te zien hoe Koen Smet (af en toe t trainingsmaatje van Eefje) zich in de series zou plaatsen voor de halve finale. Daarna even in de buurt van t hotel een terrasje gepakt en wat met de moeder van Eefje (Elly Boons) geappt die al wat gezonde spanning opbouwt.
Na een simpele lunch met een heerlijk broodje gezond om 16.30 met de U2 naar het stadion.
In de warm up area zaten Nadine Visser en Eefje relaxed in de schaduw. De sfeer was ontspannen en er werden grapjes over en weer gemaakt. Langzaam aan begonnen zij beide aan hun warming up. Al snel was duidelijk dat beide atletes scherp waren en klaar voor de strijd.
Een paar minuten voor zeven loop ik met Eefje richting de call room en zeg alleen nog loop je eigen race en je beste race ooit en dan zien we wel wat het oplevert.
Ik zoek een mooi plekje op in het stadion om de race goed te kunnen volgen.
De atleten worden 1 voor 1 voorgesteld en dan stijgt bij mij toch altijd de spanning. Kan ze laten zien wat ze kan, maakt ze geen valse start, loopt ze wel goed door, ramt ze niet een horde te hard allemaal zaken die dan snel door mijn gedachten spelen en dan zeg ik tegen mijzelf, nee ze is er klaar voor en gaat te laten zien.
Dan gaan de atletes hun startblok in. Het wordt stil in het stadion. De starter hoor je zeggen set en dan komt de knal van het startschot. Eefje heeft een super start, loopt goed door en loopt een super race. Op de finish lijn is het van mijn afstand slecht te zien hoe het zit. 2 meiden waren echt voor en de meiden daarna zaten heel dicht op elkaar. Eefje wordt 5e met dezelfde tijd als de nummer 4, dus ze ligt eruit ondanks haar goede race. In de derde halve finale lopen 2 andere meiden ook 12.94. Op 0.007 seconde mist Eefje uiteindelijk de finale. Samen met de technisch directeur van de atletiekunie, Ad Roskam, zijn wij de finish beelden nog nader gaan bestuderen bij de organisatie, maar dat mocht niet baten. Eefje is 11e van Europa geworden, toch ook gewoon echt iets waar we trots op mogen zijn.
Zeker als je bedenkt dat ik Eefje nu ruim 9 jaar begeleid en dat ze elk jaar sneller is gaan lopen op de 100m horden, waarbij ze vorig jaar voor het eerst onder de 13 seconde liep en dat dit jaar al 3x heeft gedaan.
Dus ondanks de gemiste finale op 0.007 seconde heerst er toch een gevoel van trots. Toernooi op toernooi staat ze er en presteert op haar best, dat is toch ook een vorm van kunst.
Samen met haar en de familie Boons nog de finale van de 100m h gekeken waar Nadine helaas net t podium miste, besloot ik voor de aankomende regen snel naar t metro station te lopen en weer terug te gaan naar t hotel. Morgen een nieuwe dag, maar nu effe wat minder atletiek. Ik ga overdag maar eens kijken hoe mooi Berlijn is en in de avond zal ik weer naar t stadion gaan.
Ben ik tevreden? Ja een super race van Eefje, maar toch wel met een zure nasmaak, want ze heeft net de finale gemist en met de wetenschap dat haar tweede race op een dag eigenlijk altijd beter is zal je nooit weten wat die eventuele finale had kunnen brengen, maar al met al ben ik super trots en ga nu mijn oogjes sluiten.
