Zaterdagochtend appte Emma in de familiegroepsapp dat de meerkamp waarschijnlijk wat later ging beginnen gezien de storm. Ze had gelijk, het programma werd een uur uitgesteld. Al snel volgde een foto van mijn vader waarop mijn moeder en zusje helemaal doorweekt waren. In Nederland scheen het zonnetje.  Ik was zelf rond de nieuwe tijd dat Emma de meerkamp zou starten op een verjaardag. Via de telefoon zochten we naar een livestream of live uitslagen maar die konden we niet vinden. De zenuwen begonnen bij mij op te spelen. Ook in Nederland begon het nu een beetje te regenen en daar stond ik dan buiten de NOS liveblog te refreshen in de hoop daar iets over de horden te lezen. Uiteindelijk kwam ik op het slimme idee om mijn zusje Anna, die in Boedapest was, te vragen om ons op de hoogte te houden. Helaas moest ze dit het hele weekend blijven doen want de zevenkamp werd nauwelijks uitgezonden (lees dit met veel frustratie) (shame on you NOS). Anyways, Anna stuurde me updates, die in het begin behoorlijk vaag waren: “Ehm Emma horden goed.” Oke, het is fijn dat de horden goed waren (was bij het EK in München vorig jaar namelijk ietsje anders) maar ik wil natuurlijk de tijd weten. 13.38. Ooohh yesss dat is een super goed begin! Ik voel me opgelucht. Dit is een hele goede tijd, bijna hetzelfde als wat ze in Tokyo liep. Alleen was in Tokyo een 13,3 een echte uitschieter en loopt Emma dit jaar al vaker vergelijkbare tijden (consistency is key mensen).

Iets later begint het hoogspringen. Dit vind ik het spannendste onderdeel van allemaal. Als pupil heb ik altijd enorme angst voor de lat gehad bij hoogspringen. Het is echt intimiderend om op een lat af te rennen en als je dichterbij komt te beseffen hoe hoog de lat wel niet ligt. Dit heb ik al bij 1.30 meter. Emma kan 1.80 meter hoog springen, dus ze springt bijna over zichzelf heen. Probeer maar eens op zoiets af te rennen en kijk of je nog durft te springen. Verschrikkelijk. Afgelopen twee meerkampen ging het hoogspringen niet zo stabiel en daarnaast heeft Emma dit seizoen ook een blessure in haar voet gehad. Door deze blessure kon ze niet meedoen in Gotzis en de afgelopen tijd weinig kon trainen op de springonderdelen. Kortom, reden genoeg om in mijn broek te schijten, gelukkig appte Anna al snel dat Emma over de 1.65 heen was. En daarna 1.71 meter. Dit was prima, persoonlijk was ik hier zelfs al erg tevreden mee. Het is een goede hoogte en het geeft vertrouwen voor de toekomst. De andere meerkampsters sprongen niet superduper hoog dus dat was een extra kadootje.

Aan het begin van de middagsessie het derde onderdeel van de zevenkamp het kogelstoten. In Tokyo liet Emma met 12.80 meter op dit onderdeel de meeste punten liggen. Sindsdien stoot ze aardig stabiel in de 14 meter en zodoende wierp ze 14.16 meter. Terwijl Emma zich voorbereidde op de 200m, maakte ik mij klaar voor mijn Go Ahead Eagles wedstrijddebuut waar ik samen met schoonvader Wieger naartoe ging. Terwijl ik in het stadion mijn ogen uitkeek, kreeg ik updates binnen: Emma had 24,58s gelopen. Ze liep een harde bocht en kon daardoor het rechte stuk niet helemaal doortrekken. Deze tijd was goed! In Japan liep ze 24,25, deze tijd zat redelijk in de buurt. Ondertussen meldde Anna dat Sofie Dokter een hele harde 200m had gelopen, namelijk 22,89. Dit was zo hard dat ik de eerste 10 minuten van de start van Eagles vaag voor me uit heb gekeken. 20 Minuten later verbetert Anna zichzelf: “Oh sorry type fout, 23,89” (nog steeds wel heel hard). Emma greep ondertussen zo snel als ze kon de kans om samen met de fysiotherapeuten de Eagles op ESPN te kijken. Ook die hadden een goede dag, ze wonnen met 4-1 van Volendam.

Wanneer ik naar een meerkamp van Emma kijk, vergelijk ik haar prestaties van de actuele meerkamp met die van de Olympische Spelen, haar beste meerkamp ooit. Na dag 1 heeft Emma ten opzichte van Tokyo op 1 onderdeel minder, 1 onderdeel beter en 2 onderdelen ongeveer vergelijkbaar gepresteerd. Het heeft in de meerkamp geen zin om na dag 1 te kijken wie op welke plaats staat. Na de eerste vier onderdelen stond Emma op de 13e plek in Boedapest. Maar haar eerste dag was zeker niet teleurstellend! In Tokyo stond Emma na de eerste dag ook 11e (and we all know how that turned out). In de zevenkamp is namelijk speer, het een na laatste onderdeel, een cruciaal onderdeel. De meeste atleten werpen rond de 40 meter, terwijl een paar atleten als Anouk en Emma ruim over de 50 meter kunnen. Dat zorgt voor een enorm verschil in punten. Ik kon in ieder geval aan de prestaties zien dat Emma met een hele goede meerkamp bezig was!

Na 5 uur slaap mocht Emma beginnen aan de tweede dag. Verspringen begon gelijk goed met een sprong 6.19 meter. Het is echt heerlijk als het in de eerste poging meteen goed gaat, dat scheelt voor mij als kijker heel veel stress. Ik had mijn eerste goede moment voor de tv te pakken en kon op Eurosport soms wat glimpsen van de meerkamp meekrijgen (maar niet genoeg dus shame on you too Eurosport!). De Amerikaanse-met-rode-haren-die-bizar-hard-had-horden-gelopen en echt lekker ging, sprong ineens drie keer fout en was uit de meerkamp. Anouk Vetter had ook twee foutsprongen en ging de laatste sprong voor safe. Dit resulteerde in een sprong onder de 6 meter en ineens leek Anouk ook uit de run voor de medailles. Maar toen wierp Anouk een kampioenschapsrecord met speer en was ze weer in de run voor de medailles. Emma wierp in haar tweede worp 54.88 meter, haar op een na beste worp ooit. Door de bizar verre worpen Van Emma en Anouk ten opzichte van de rest werd de hele puntentotaallijst omgegooid. Ineens waren er op papier zes mogelijke kandidaten voor het brons, waaronder Anouk en Emma. Anouk had na zes onderdelen 100 a 200 punten voorsprong op nummers 4 tot en met 8. Alleen goed te maken door heel veel harder dan Anouk te lopen op de 800m. Moeilijk maar niet onmogelijk. Oh ja en dan had je ook nog Katerina Johnson-Thompson die, als ze niet te veel tijd verloor ten opzichte van Anna Hall, wereld kampioen kon worden. Maar Anna Hall was eigenlijk al van tevoren als wereldkampioen uitgeroepen. Snap je de spanning en sensatie? Er ging sowieso super hard gelopen worden.

En dat gebeurde ook! Anna Hall ging als een speer weg (harder dan haar eigen speer bij het werpen hehe) en Johnson-Thompson ging er jagend achteraan. Noor Vidts en Xenia Krizsan volgden de kopgroep. Zij stonden nog onder Emma in het puntentotaal en moesten veel goedmaken als ze richting brons wilden. Emma liet een gat vallen en volgde haar eigen plan. Ze liep in haar eentje 2.12.0! Anouk behield haar positie en pakte brons. Emma werd vijfde met een op een na beste meerkamp ooit met een puntentotaal van 6464 (prachtig getal of niet).

De Olympische limiet is 6480 dus Emma zat daar net 16 punten onder. Dit betekent niet dat ze nu een ticket naar Parijs is misgelopen, sterker nog, ze heeft haar ticket door deze prestatie bij wijze van spreke gepreordered. Je hebt namelijk geen olympische limiet nodig om je te kwalificeren. De limieten voor toernooien zijn in de afgelopen jaren flink omhoog gehaald met het doel om meer atleten via de ranglijst naar binnen te halen. Bij de ranglijst worden de punten opgeteld die atleten kunnen verdienen op “speciale” wedstrijden, het ligt dus aan de prestatie en grootte van de wedstrijd. Op deze manier worden atleten die consistent presteren op het juiste moment meer beloond ten opzichte van atleten die misschien 1x heel erg goed presteren op een kleine wedstrijd. Door de goede vijfde plek op het WK heeft Emma haar plekje in de ranglijst stevig vastgezet en komt Parijs wel heel dichtbij!